Pierwotne plemiona zamieszkujące teren Ameryki Północnej zamieszkiwały domy wznoszone tradycyjnie przez kobiety. Tipi, czyli swoisty namiot wznoszony był z trzech wysokich drągów o wysokości około 8 metrów. Drągi te uzupełniane były żerdziami zdecydowanie mniejszymi oraz znacznie lżejszymi. 8-metrowe bele stanowiły element podtrzymujący całą konstrukcję. Z kolei mniejsze żerdzie ustawiano w formę okręgu, który tworzył średnicę blisko 5-cio metrową. Całość konstrukcji pokrywana była bizonimi skórami (dostarczanymi przez polujących mężczyzn).
Skóry te zszywano ze sobą, tak by całość tworzyła dom o kształcie stożka. Tipi jest schronieniem, które można zdemontować w prosty sposób. Tym samym jest domem nadającym się do przenoszenia oraz ponownego montażu, przez co stało się typowym domem koczowniczych plemion Indian. Z kolei drugi typ domów indiańskich stanowią wigwamy, które są domami stałymi, nieprzenośnymi. Są to domy charakterystyczne dla plemion osiadłych, przede wszystkim zaś zamieszkujących tereny Wielkich Jezior. Podobnie jak w przypadku tipi, konstrukcję tworzą drewniane żerdzie.
W tym przypadku jednak ściany wigwamu pokrywane były korą drzew, plecionymi matami oraz skórami.